Bir Kayıp Dost
" Sen yoksun,deniz yok
Yıldızlar arkadaşım.
Ya bu gece harika birşeyler olsun,
Yahut infilak edecek başım. "
Attila İlhan..Yıldızların en kadim dostu yahut en kadim dostu yıldızlar.. Bu yazı Yıldızlara bir sesleniş belki biraz serzeniş..
Öyle bir şey ki; Insana hayal kurdurtabilecek kadar yakın,umudunu kırabilecek kadar uzak bir düşünce.Öyle egoisttir ki onlar ; Her şarkıya ilham verebilecek kadar sanatlı,içindeki ilhama uzandırmayacak kadar mesafeli sanata.
Ve yıldızlar kaçmaya çalıştığın her an seni takip eden bir canavar.Ve yıldızlar kaybolduğun her an sana yol gösterebilecek kadar da Kahraman.. " Hep benle kal..Çoban Yıldızı. "
Hepimiz,bir diğerimizden kaçamayacak yada özleyemeyecek kadar yakınız aslında.
Kafamızı kaldırdığımızda gördüğümüz gökyüzü,biz insanların aksine bölünmemiş bir bütün belki "tüm dünyayı saran"..Gökyüzü..Nice yangınların dumanlarını sinesine çeken bulutlar,nice gecelere sabah olan güneş,nice savaşlara ışık tutan ay,ve nice askerlere umut olan,kayıplara pusula,aşıklara mutluluk kaynağı olan,cam kenarında oturan veya yalnızca bir çadırın içinde olan nice "farklı" çocuğa Dilek olup "aynı" Yıldızlar...
Onları duymayı bilmeli insan,ya da sesini duyurabilmeli onlara.
Yıldızlardan çok var,aynı insanlardan da çok olduğu gibi.Yıldızlar gökyüzünden insanları izler,tıpkı insanların yeryüzünden onları,yıldızları,izlediği gibi.Yeryüzü ve Gökyüzü birbirine uzak göründüğü kadar yakındır,işte bu yüzden.Çünkü gökyüzüne bakan her insan bir yıldızla mutlaka gözgöze gelir.Çünkü yıldızlar,durmaksızın insanları izler.Çünkü her insanın,bulması gereken bir Yıldızı vardır.
Şimdi duyun beni yıldızlar...Siz ki aşık bir şairin yazdığı şiirde,aşkından size sığınabileceği kadar şefkatli; siz ki bir şarkının en sevilen kısmı olabilecek kadar nazlı,siz ki farklı dünyaların pencerelerinden aynı görünebilecek kadar yüce,Siz ki bayrak olup dalgalanabilecek kadar onurlusunuz.Ve siz,yıldızlar,bizi en çok kollayan ve en iyi dinleyen,en kadim ve en vefalı dostsunuz..
Ne derdi şair " Göğe Bakalım! " ...
Yıldızlar arkadaşım.
Ya bu gece harika birşeyler olsun,
Yahut infilak edecek başım. "
Attila İlhan..Yıldızların en kadim dostu yahut en kadim dostu yıldızlar.. Bu yazı Yıldızlara bir sesleniş belki biraz serzeniş..
Öyle bir şey ki; Insana hayal kurdurtabilecek kadar yakın,umudunu kırabilecek kadar uzak bir düşünce.Öyle egoisttir ki onlar ; Her şarkıya ilham verebilecek kadar sanatlı,içindeki ilhama uzandırmayacak kadar mesafeli sanata.
Ve yıldızlar kaçmaya çalıştığın her an seni takip eden bir canavar.Ve yıldızlar kaybolduğun her an sana yol gösterebilecek kadar da Kahraman.. " Hep benle kal..Çoban Yıldızı. "
Hepimiz,bir diğerimizden kaçamayacak yada özleyemeyecek kadar yakınız aslında.
Kafamızı kaldırdığımızda gördüğümüz gökyüzü,biz insanların aksine bölünmemiş bir bütün belki "tüm dünyayı saran"..Gökyüzü..Nice yangınların dumanlarını sinesine çeken bulutlar,nice gecelere sabah olan güneş,nice savaşlara ışık tutan ay,ve nice askerlere umut olan,kayıplara pusula,aşıklara mutluluk kaynağı olan,cam kenarında oturan veya yalnızca bir çadırın içinde olan nice "farklı" çocuğa Dilek olup "aynı" Yıldızlar...
Onları duymayı bilmeli insan,ya da sesini duyurabilmeli onlara.
Yıldızlardan çok var,aynı insanlardan da çok olduğu gibi.Yıldızlar gökyüzünden insanları izler,tıpkı insanların yeryüzünden onları,yıldızları,izlediği gibi.Yeryüzü ve Gökyüzü birbirine uzak göründüğü kadar yakındır,işte bu yüzden.Çünkü gökyüzüne bakan her insan bir yıldızla mutlaka gözgöze gelir.Çünkü yıldızlar,durmaksızın insanları izler.Çünkü her insanın,bulması gereken bir Yıldızı vardır.
Şimdi duyun beni yıldızlar...Siz ki aşık bir şairin yazdığı şiirde,aşkından size sığınabileceği kadar şefkatli; siz ki bir şarkının en sevilen kısmı olabilecek kadar nazlı,siz ki farklı dünyaların pencerelerinden aynı görünebilecek kadar yüce,Siz ki bayrak olup dalgalanabilecek kadar onurlusunuz.Ve siz,yıldızlar,bizi en çok kollayan ve en iyi dinleyen,en kadim ve en vefalı dostsunuz..
Ne derdi şair " Göğe Bakalım! " ...
Yorumlar
Yorum Gönder